Reisgidsen - Clitunno

Reisgidsen kunnen ook niet alles weten. Zo vermeld die van ons dat de Fonti del Clitunno en de Tempietto sul Clitunno met elkaar verbonden worden door een prachtige wandelroute door het Umbrische landschap. Omdat de bronnen het eerst op onze route liggen, parkeren we daar en kopen een kaartje om naar ‘binnen’ te mogen. De Romeinen ‘hielden het water van Clitunno vroeger voor heilig en wasten er hun offerdieren in.’ Omdat onze gids vermeld dat ‘het water in het industriële tijdperk niet meer zo helder is’ verwacht ik dat er zich een klein fabriekje met een hele grote buis waar goor groen chemisch afvalwater uit komt, aan heeft gevestigd. Niets blijkt minder waar, het water is helder en het aangelegde parkje is van een, zoals men dat noemt, ongekende schoonheid. De route naar de tempietto staat niet aangegeven, dus zal zowel het paadje linksom als het paadje rechtsom wel bij de tempel uitkomen. We gaan voor links. Na een minnut of tien gaat ons paadje niet verder. Verkeerde keuze… We lopen terug naar de entree en gaan nu rechtsom, echter met hetzelfde resultaat.

Terug bij de auto bestuderen we de kaart nog eens om te concluderen dat we het kleine tempeltje ook prima met de auto kunnen bereiken. Hoewel het bij de fonti nog lastig was parkeerplek te vinden, is het hier uitgestorven. Geen goed teken blijkt later, want het hek zit op slot. Op een vergeeld papiertje in een onverlicht, met spinnen en spinraggen behangen etalagekastje lees ik de openingstijden. Op even weken op maandag, dinsdag en vrijdag van 14.10 tot 18.35, op oneven weken op woensdag, vrijdag en zaterdag van 09.25 tot 11.15 en van 17.25 tot 18.50. Terwijl ik probeer te bedenken wat voor weeknummer het is, zie ik nog een rijtje aangepaste (!) openingsdagen staan. Elke tweede zondag van de maand mag de toevallig passerende toerist naar binnen van 16.35 tot he, er zit net een spin voor, is’t nu 19.40 of 20.40? En oja op 15 augustus is’t nog geopend van 09.00 tot 19.00. Als we op de namiddag thuis zijn raadpleeg ik m’n agenda. We zouden vanavond nog even terug kunnen rijden, want het hoort tot 18.35 open te zijn!

Dat doen we. We kopen keurig een kaartje bij de Italiaanse die waarschijnlijk de openingstijden mocht bedenken en zichtbaar verveeld in haar kassahokje luidruchtig telefoneert. Dat er nu eindelijk mensen aan haar loketje staan, lijkt geen indruk te maken. Ze steekt twee vingers in de lucht. ‘Si’, mompelen we. Dan steekt ze vier vingers in de lucht. We krijgen twee toegangskaartjes en een door een veel te oude stencilmachine gereproduceerde folder. Omdat onze reisgids vooral de ‘door het industriële tijdperk niet meer zo heldere’ bronnen omschrijft, zijn we voor meer informatie over de tempietto toch aangewezen op deze folder. Van elke alinea zijn de woorden in de linker- en rechter marge onleesbaar geworden, net als de eerste en laatste vijf zinnen van elke alinea. Wat overblijft zijn zinnen als ‘the criticali storiography for this buildin is late antiquity to longobard period’ en ‘a pitched roof vesting on a high-pitched roof, reesting on a high crepidoma’. Ik frommel de folder terug in m’n tas. Mooi hier, hè!?