Trekpleister

De regen heeft inmiddels plaats gemaakt voor zon. Veel zon... Na een fikse wandeling door Kings Canyon (wat later een wandeling voor goed geoefende wandelaars bleek te zijn; we dachten al dat het aan onze conditie lag!) slapen we een nachtje in een resort. In het midden van Australie is het zo heet en droog dat er niemand wil wonen. Speciaal voor de toeristen hebben ze hier en daar een resort neergezet. Vreselijk! De kamer is redelijk, maar het zijn de tientallen papegaaien voor de deur die het prachtig maken. Ik negeer de bordjes 'dont't feed the dingo's' en gooi wat stukken brood in ons tuintje wat zorgt voor nog meer verenpracht.

Een dag later rijden we door naar de trekpleister van Australie: Uluru (of Ayers Rock). Na een (wegens extreme hitte en spierpijn van gister) halverwege afgebroken wandeling door The Olga's rijden we naar ons nieuwe resort. 's Avonds bekijken we Uluru bij zonsondergang.

Aquaplanning!?

'Soms valt er in jaren geen druppel regen' staat er in mijn capitool reisgids bij het hoofdstukje over het Red Center. Voorbereid op extreme hitte (45 graden), een droog, kaal land verbazen we ons over het weer. Er is de afgelopen dagen extreem veel regen gevallen in Alice Springs en omstreken. We halen onze huurauto op en rijden richting het noorden. Al snel rijden we over stukken wegen die compleet ondergelopen zijn. Een beetje naïef splashen we door grote plassen. Het water komt tot ver boven het dak van de auto. We overnachten in een gek ding in de middle of nowhere (voor wie dacht dat Friesland ook middles of nowheres had > we hebben hier honderden kilometers gereden en misschien maar zes auto's gezien!). Voor onze voordeur staat een jongen met autopech. Hij vraagt naar onze hoeveelheid autokennis, maar we moeten hem teleurstellen. Als we vragen hoe de panne is ontstaan, wijst hij naar de grote plassen.

Hmm, de volgende dag rijden we iets voorzichtiger door nog groter geworden plassen. Waar we het niet vertrouwen, stapt Welmoed even uit om de stroming en de diepte te polsen. Veilig en wel komen we gelukkig aan bij de 'knikkers van de duivel'. Prachtige lavabollen die door erosie aan het oppervlak zijn gekomen. We verwachten bussen vol touristen, maar we zijn de enigen! Door vele muggen geterroriseerd wandelen we door het park. En zien het ene mooie kodakmoment na het andere. Ik zal jullie niet met allemaal vermoeien. Hier is er eentje!

Te plak!

Maandag 15 januari om 06.00 uur nog in Leeuwarden en op dinsdag 16 januari om 23.00 al in Melbourne! Pfffffffff, wat een reis!

Bij de tussenstop in London nog helemaal fris en fruitig, maar 10.000 kilometer en 12 uren verder in Hongkong brak, moe en last van een pijnlijk zitvlak. Nog 8.000 kilometer en 9 uren verder in Melbourne. De piloot grapte dat het er een graad of 37 was. Wij dachten dat hij fahrenheit bedoelde. Nee dus. Om half elf nog 37 graden! Vervolgens in een taxi met extreme airco naar het hotel en lekker koese.

Vandaag Melbourne bekeken, morgen een date met Yuri, de Japanse bij wie ik tien jaar geleden in de klas zat en met wie ik al jaren een briefwisseling onderhoud. Inmiddels woont ze in Melbourne en kan ik na tien jaar schriftelijke communicatie eindelijk weer eens echt met haar praten. Spannend. Eigenlijk gewoon een blind date!