Seeskonkjes

Al die jaren zeilen met vrienden hadden me redelijke zeebenen gegeven, dacht ik... Maar waar is een Timme, een Hendrik of een Anne Jan als je aan de andere kant van de wereld zit? Mijn eigen zeebonken hadden plaatsgemaakt voor andere havenzangers en daar ben ik niet tegen bestand. Het kan natuurlijk ook aan de tyfoon gelegen hebben die hier vlakbij over zee raast, maar feit was dat ik na een tochtje van een uur me niet meer zo fit voelde. Zeeziek! Voor het eerst in mijn leven! 'In Australie is alles andersom' hebben we al vaak tegen elkaar gezegd. Zo prijken er op mijn been bijvoorbeeld 70 muggenbulten en heeft Welmoed er nogal wat minder, en zo blijkt hier mijn maag niet bestand tegen het ruime sop en die van Welmoed wel.

Toen de boot het anker liet zakken voor de kust van Hook Island voelde ik me niet erg fit, maar we hadden een introductieduik geboekte en dus hees ik me in een stingersuit (tegen dodelijke prikkwallen). Het zweet alweer rijkelijk op het voorhoofd, trok ik ook de wetsuit nog aan. Welmoed stond al met flippers aan en duikbril op te trappelen, dus kon ik ook niet achterblijven. Een plons in de zee, een stukje zwemmen, even onder water kijken en toen ging het mis. Lunch en ontbijt kwamen er weer uit (midden in de zee!) en ik zag de grootste vissen recht op mij (of op hun lunch/ontbijt) af zwemmen. Aargh! Paniek! Gelukkig was een rubberbootje vlakbij en werd ik aan boord gehesen. Shit!

Na een halfuurtje bijkomen op het strand van Hook Island heb ik toch nog kunnen snorkelen. Prachtig gekleurd koraal en grote en kleine viseen in alle kleuren van de regenboog. Een onbeschrijflijk mooie ervaring, ondanks het gebrek aan zeebenen. Hoewel ik de introductieduik niet meer zag zitten, is Welmoed nog wel 10 meter kopje onder gegaan. 'Onbeschrijflijk mooi', noemde ze de duik toen ze bovenkwam.

Misschien dat zo'n onbeschrijflijke ervaring er voor mij ook nog in zit. Het is nog zo'n 500 kilometer naar eindbestemming Cairns en in de resterende twee weken moet er ook nog wel tijd zijn voor een duik. Misschien dat we dan nog de grote zeeschildpadden van dichtbij kunnen zien. Een week geleden zagen we 200 mini schildpadjes uit het nest kruipen. Uit het ei en op naar de zee. Prachtig om te zien. En hoewel maar 1 van de 1000 schildpadjes het tot volwassen dier brengt, zijn we er zeker van dat bij die 200 'van ons' ook een overlever zit.

PS Goed nieuws voor vrijgezelle Welmoed: de aanbidders liggen inmiddels voor de deur...

(te slapen)